Son yılların en iyileri

[Φ sibel1]

1-Fear of the dark-iron maiden

2-november rain-guns'n roses

3-sad but true-metallica

4-heart of steel-manowar

5-mama im coming home-ozzy ozbourne

6-when the children cry-white lion

7-I died for you

8-one-metallica

9-scorpions(neredeyse hepsi)

10-VEEEEEE QUEEN

 

Siz de listenizi paylaşır mısınız?

[Φ einstein1926]

*Astronomy/ Metallica

*Du Hast/ Rammstein

*Losing my religion/ R.E.M

[Misafir Marcus]

SENFONİK ROCK'UN EFSANE SESİ

 

CEM KARACA

5 Nisan 1945'de İstanbul'da doğan Cem Karaca, tiyatro sanatçıları Totove

Mehmet Karaca'nın tek çocuğu olarak kulislerde büyüdü. 5 yaşındayken,

teyzesinin piyano çalmasından etkilenerek müziğe merak saracaktı.

Robert ve Kültür Koleji'nde öğrenim gördüğü sıralarda amatör olarak

'Dinamitler' ve 'Jaguarlar' gruplarını kurdu. Profesyonel olarak müziğe

1967'de 'Apaşlar' grubuyla başladı. O yıl yapılan 'Altın Mikrofon Yarışması'na

katılan grup, “Emrah” adlı parçasıyla ikinci oldu. “Emrah''la elde edilen başarı

onlara plak çıkartabilme imkanı tanıyacaktı. “Emrah”den sonra “Resimdeki

Gözyaşları”, “Bu Son Olsun” gibi parçalarla yükselişleri sürecekti. 1969'da

Seyhan Karabay'la birlikte 'Apaşlar'dan ayrılarak 'Kardaşlar'ı kurdular.

Bu ayrılığın sebebi, eski grubun gitaristi Mehmet Soyarslan batı tarzında

bir rock anlayışı hedeflerken, Karaca'nın bu topraklara ait bir rock müzik

yapmak istemesiydi. Yeni kurulan 'Kardaşlar' ile Cem Karaca'nın 'Anadolu

– Rock' dönemi başlayacaktı. “Dadaloğlu”, “Askaros Deresi”, “Mehmet'e

Ağıt” gibi unutulmaz Anadolu-Rock klasiklerinden sonra 1972'de Moğollar'la

çalışmaya başlayan Cem Karaca, “Namus Belası”, “Obur Dünya” gibi parçalara

imza atacaktı.1974'de Moğollar'ın Fransa'ya gitme kararı almasıyla yolları ayrılacaktı.