Nâbî (1642- 1712)

[Φ Legendary]

 

 

Yazarın Adı:Nâbî (1642- 1712)

 

Asıl adı Yusuf’tur. Urfalı’dır. İyi bir eğitim görerek Arapça ve Farsça öğrendi. Çeşitli memuriyetlerde bulundu. Altı padişah dönemini görecek kadar uzun yaşadı. Nâbî’nin

 

yaşadığı XVII. yüzyıl, sosyal ve siyasal huzursuzlukların yaşandığı bir dönemdir. İmparatorluğun ihtişam asırları artık hatıra olarak

kalmıştır. Böyle bir ortamda yetişen şâir, biraz da mizacı gereği hikmet ve darb-ı mesel (atasözü) ağırlıklı bir şiir ortaya koymuştur.

 

Bu yeni şiir anlayışı ”hikemî tarz” veya ”Nâbî tarzı” diye anılmaktadır. Bu tarz şiirde, duygu ve hayalden, kelime oyunlarından daha çok, inanmış bir insanın sosyal eleştirileri,

 

yol gösterici öğütleri, atasözlerine benzer veciz sözleri yer alır.

 

Nâbî edebiyatımızda çığır açmış nadir şâirlerdendir. Manzum ve mensur birçok eser yazmıştır. En meşhur eseri Türkçe Divan’ıdır. Özellikle gazelleri çok başarılıdır. Asıl adı

 

Hayrinâme olan ve Hayriyye adıyla şöhret kazanan mesnevisi de onun ününü sağlayan eserlerdendir. Oğlu Ebulhayr için yazdığı bu eser nasihatnâme türündedir.

 

Diğer eserleri: Sûrnâme, Hadis-i Erbaîn Tercümesi, Zeyl-i Siyer-i Veysi, Tuhfetü’l- Haremeyn, Farsça Divançe

 

Kaynak: Cemal Kurnaz, Eski Türk Edebiyatı, Ankara, 2001

 

Şiirleri

 

1. Bâğ-ı Dehrin Hem Hazânın Hem Bahârın Görmüşüz

2. Bir Devlet İçün Çarha Temennâdan Usandık

3. Cem'in Tamâma Erip Devri Câm Kalmıştır

4. Gazel / Bâğ-ı Dehrin Hem Hazânın Hem Bahârın Görmüşüz

5. Gazel / Bulunur

6. Gazel / Gelür Gider

7. Gazel / Gelürsün

8. Gazel / Görmüşüz

9. Gazel / Kalmamış

10. Gazel / M'olur

11. Gazel / Minnet

12. Gazel / N'oldu Sana

13. Gazel / Olasın

14. Gazel / Sana Kaldı

15. Gazel / Söylesin

16. Gazel / Usandık

17. Gazel / Zevk-ı Gam Dilde Midir Dağda Mı Tende Midir

18. Mısra - Sen Gelmeyince Hatıra Görsen Neler Gelir

19. Nedir Ey Şûh Bu Bîhûde Gazab N'oldu Sana

20. Sakın Terk-i Edebden