Bahçeye bir bülbül geliyor yıllardır.Kah gelip uykumu kaçırıyor, kah uykumdan uyandırıyor.

Nasıl bir şakımadır, nasıl bir ötüştür!

Aslında tarifsiz...

Cennetten bir ses diyeceğim, bilmiyorum ki cenneti..

Bir sabah yine o sesle uyanıyorum.Meşk ediyor sanki mübarek.(Ama bu sefer nasıl yakın..)

Sese yöneliyorum yataktan kalkıp hızlı hızlı.

Meğer balkonun demirine konmamış mı.

Şakıyor var gücünle

büyülü gibi, esunlu gibi..

Nasıl güzel!

Aslında tarifsiz..

Bir adım daha atıyorum büyü bozuluyor..(pırrrr yani..)

Sonra geçen gün yoga dersindeyiz

dersten sonra meditasyon

ışıklar kapanıyor ve perde!

ilk kez ve bu kadar güzel hem de

önce birkaç anlaşılmaz görüntü

sonra bi bakıyorum benim bülbül gelmemiş mi

sanki ben ağaçmışım da, dallarım da geziniyor.

Arada da gezinirken gagalıyor beni

vallahi!

Sonraaa

kayboluyorum ben

yok muşum, hiç mişim gibi

sadece bülbül var

bir de nefesim!