Dikkatsiz anne, kotu anne, ilgisiz anne... Butun kotu sifatlara layik anne...
O benim...
Butun mutfak dolaplarinda cocuk kilidi oldugu halde sadece birinde yoktu ve biz onu aylardir tamir etmedik...
Iki tane merdiven baslarina koymak icin gate aldigimiz halde 3 aydir takmadik...
Oglus, ben mutfakta yemek yaparken, ve sadece bir dakika ona arkam donukken, dolabin oradaki mutfak robotuyla tirnagina cizik atti... Ama ne cezik, ortalik kan golune dondu... Esim geldi... Iki kisi bir yasindaki kucucuk bir cocugu zapdedemedik... Doktora gittik. Neyse, doktor bizim yumuzdeki korkuyu gorunce " Don't worry, he'll survive" diyince biraz gevsedik sanirim.
Kendime kiziyorum benim hatam... Daha kotusu olurdu, rendeye degilde bicagina elleseydi. Daha buyuk bir faciayla karsilasabilirdik. Neden bu kadar dikkatsizim. Neden bu kadar rahatim. Evde hala bir bebekle, hemde canavar bir bebekle yasadigima alisamadim mi?
Esimin tavri, beni rahatlatmasi, beni suclamamasi, hatta agzini bile acmamasi... Cok yuce bir adam O...
5 Yorum
Önerilen Yorumlar